00. Prolog. ( Opowiadanie I )

[ Within Temptation - Memories ]

Opowiadanie I : Oczy szeroko zamknięte.

Muzyka grająca gdzieś w oddali, ciepłe promiennie popołudniowego słońca ogrzewające twarz, lekki wietrzyk, nadający świeżości zmęczonemu wieczorowi. Wszystko to sprawiało, że ten dzień wydawał się inny - zupełnie niepodobny do tych bezbarwnych, niepotrzebnych chwil, które nie pozostawiały po sobie ani śladu w odmętach pamięci i w które życie tak obfitowało… Tego dnia aura tajemnicy spowijała każdy przedmiot niewidzialną dla ludzkich oczu poświatą, wyczuwalną tylko dla tych, którzy otworzyli umysły, zatykając uszy na głos własnego sumienia. Już o zmierzchu każdy człowiek, przedmiot czy nawet najdelikatniejszy podmuch wiatru, zdawał się być osnuty mgiełką tajemnicy… Powietrze było ciężkie od emocji, a umysł pracował nieco wolniej, przedłużając każdą sekundę, każde spojrzenie, w nieskończoność. Czas płynął leniwie, sprawiając, że chwilami ani on, ani ona, nie mogli zorientować się, czy nie znajdują się już gdzieś w krainie marzeń i fantazji, oderwani od teraźniejszości w najsłodszy z możliwych sposób.

            Oczy osnute mgłą, myśli płynące lekko, jak woda w górskim potoku. Spojrzenia krzyżujące się ponad stołami, pomiędzy ludźmi, zawisły w gęstym od westchnień letnim powietrzu…

            Nie ma sekundy, w której chciałabym wyrzucić cię z mojego umysłu…

            Jesteś jak podmuch wiatru otaczający moje myśli, wspomnienia… To właśnie w twoich oczach szukam swojego świata. Tylko w nich szukam odbicia własnej duszy. I zawsze odnajduję. Nadzieję i miłość - uczucie wzgardzone przez tak wielu. Miłość, która potrafi nawet zabić. Której oblicze zmienia się jak dorastające dziecko. Nie można żyć, nie kochając. Bez miłości zostalibyśmy zapomniani przez cały świat, bo to właśnie ona jest panią życia. Piękną, okrutną. Rządzi się wyłącznie swoimi prawami, często przydzielając nierówno. Prawdziwa miłość boli, bo to każdy upadek i wzlot. To każda łza i uśmiech, słowo i krzyk, światło i ciemność. Miłość może być bezinteresowna, nieodwzajemniona, dotkliwa. Może być krótkotrwała i wieczna. Może być uniesieniem i upadkiem. Ma tak wiele postaci - harmonijnych, czystych, ale także tych czających w nieoświetlonych zakamarkach serca. Często mylona z jej siostrą bliźniaczką – nienawiścią, jednak pamiętajcie - w cierpieniu ta druga ma więcej litości…

"Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest.

Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą;

nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego; (…)

Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma.

Miłość nigdy nie ustaje… „

* Hymn o miłości, Biblia.